ازسالهای سیاه مینویسم که پیرامونمان پر است از آنها که اگر ننویسم آرام نمی گیرم .مینویسم که پرم از نفرت وغم که اگر ننویسم این گونه به خود دروغ گفته ام .مینویسم که لبریزم از عقده و سرکوفت که اگر ننویسم رهایم نمیکند .مینویسم تا بدانم که چقدر زخم بر تن دارم تنی که زیر فشار بی عدالتی به خود نیامده که خودش باشد ومینویسم که ببینم نوشته ام از غصه هایم که اگر ننویسم شاید بگذرد و ننوشته باشم. مینویسم که پشت سر هم انگار ما مردم بدآورده ایم وبد دیده ایم بدها میبینیم.مینویسم اگر چه نوشتن هم دردی باشد بردیگر دردهاوتبدیل به نق وناله و گلایه شود بر دیگر گلایه ها.مینویسم از تاریخ این دردها وناله هاوبی تاریخیشان .مینویسم از چرک وگنداب وکثافت.مینویسم از اینکه چرا به این روز افتاده ایم وراهی نیست ورهایی نیست؟مینویسم اگرچه نوشته هایم ربطی به این موارد نداشته باشندوشاید خود انها باشند.